“Emânete riâyet, rızkı celbeder. Hıyânet de fakîrliği câlib bulunur.”
(Deylemî, Câmiu’s-Sağîr)
İzâh: Emânet; eminlik dînî vazîfe ve başkalarına âid olmak üzere bir kimsenin yanında bulunan şey demektir. Hıyânet ise bunun hilâfınadır. Emânete riâyet büyük bir fazîlettir. Binâenaleyh insan emîn olmalıdır, uhdeye düşen vazîfeleri sadâkatla yapmalıdır. Hâin olanlar ise bu kötü hâlin cezâsını ergeç görürler. Nitekim ticâret âleminde, sanâyi’ sahasında bu iki hasletin neticeleri dâimâ görülmektedir.
[500 HADİSİ ŞERİF, ÖMER NASÛHİ BİLMEN, 35. Hadîs-i Şerîf, Sh;25]