“Şübhe yok ki, Allâhü Teâlâ bir kavmi severse, onu ba’zı ârızalar ile imtihân eder.”
(Beyhâkî, Künûzü’l-Hakâik)
İzâh: Bir şahsın veyâ bir cemâatin ba’zı ârızalara mübtelâ olması, meselâ: Kendi hayâtını, mukaddesâtını müdafaa için, mücâdele meydanına atılmaya mecbûr kalması bir ibtilâdır ki, buna sabredince mükâfata nâil olur. Bu ibtilâ onun hakkında, büyük bir nimetin tecellîsine vesîle bulunur. Elverir ki insan, güzel bir i’tikâda sâhib olsun ve takdîr-i ilâhiye râzı bulunsun.
[500 HADİSİ ŞERİF, ÖMER NASÛHİ BİLMEN, 75. Hadîs-i Şerîf, Sh;50, 51]