HAVZ

Havz: Hakk Teâlâ tarafından Hazret-i Fahr-ı Kâinât Efendimiz’e ikrâm buyurulmuş büyük bir havz ya’ni göldür.

Havz-ı Nebî: Murabbau’ş-şekl ya’ni dört köşelidir ki bir tarafından diğer tarafının arası bir aylık yoldur. Suyu baldan tatlı, südden beyaz, kokusu misk kokusundan daha güzel ve kenarındaki bardakları ve kâseleri gökdeki yıldızlardan çokdur. Andan bir kere içen bir daha ile’l-ebed susamaz.

Mahşer halkı gâyet şiddetli susuzluğa mübtelâ olunca mü’minler gidüb Peygamber-i Zîşân Efendimiz’in havzından içerler. Yalnız büyük günâh işleyüb de tevbesiz ölenler ile bid’at-ı kabîha işleyenleri melekler Peygamberin havzından men’ ve tard eyleyüb anlara su vermezler.

[Büyük Şehîd İskilibli Muhammed Âtıf Hocaefendi, Mir’atü’l-İslâm, 1332 Baskı, sh: 72-73]