“Allâhü Teâlâ’ya kasem ederim ki, senin hüsnü hâlinle bir kimsenin hidâyete nâil olması, senin için kırmızı develerden, ya’ni: En nefis, en kıymetli şeylerden daha hayırlıdır.”
(Ebû Dâvud, Câmiu’s-Sağîr)
İzâh: Bir insan başkalarına fazîlet ve diyânet i’tibâriyle bir imtisal nümûnesi olmalıdır. Böyle bir insan vücûdiyle, irşâdiyle başkalarının müstefit, doğru yolu ta’kîbe muvaffak olmaları, o insan için en büyük bir şereftir, en kıymetli bir kazançtır. Başkalarına kötü bir nümûne olan bir şahıs ise son derece meşum, insâniyetten mahrum bir kimse demektir.
[500 HADİSİ ŞERİF, ÖMER NASÛHİ BİLMEN, 477. Hadîs-i Şerîf, Sh; 300, 301]