İSÂBET-İ AYN YÜKSEK DAĞI YERİNDEN OYNATIR

İsâbet-i ayn nefsinde emr-i mümkin olub muhbir-i sâdık da haber verdiğinden hakk ve vâki’dir. Zîrâ Rasûlullâh:

العين‏ حق‏‏ حتى‏‏ تستنزل‏ الحالق

Ya’ni “İsâbet-i ayn yüksek dağı yerinden oynatır.” buyurmuşdur ve isâbetin keyfiyetine gelince gözü dokunacak kimsenin gözünden bir kuvve-i semmiye ayrılarak isâbet edecek kimseye isâbet eder ve helâk eder ve bu da aklen baîd bir şey’ değildir. Çünki bir cismin cism-i âharda te’sîri her vakit görülen şey’lerdendir. Meselâ semek ve yılanın fenâ te’sîrleri ma’lûm olduğu gibi etibbânın verdiği ilacların iyi te’sîri dahî ma’lûmdur. Şu hâlde fenâ bir gözden bizim göremeyeceğimiz bir cevherin çıkıb diğer bir kimseye isâbetle fenâ bir te’sîr yapması neden baîd olsun.

(Konya Meb’ûs-ı Sâbıkı Muhammed Vehbi Efendi, Akâid-i Hayriye Tercemesi, 1341 – 1343)