On sekiz yaşından küçük kızların evlenmesinin cāiz olmaması ve faqat erkek arkadaşlarının olmasının cevāzı haqqında

Dr. Malatyalı Muhammed REŞĀD

meqālenin mündericātı: qız çocuqlarımızın hangi oqullarda oqurlarsa daha çoq sevāb qazanacaqları beyānında- qızlarımızın, hangi oqulda oqurlarsa daha rahat qoca bulacaqları haqqında- hangi oqullarda erkek hocaların iğdiş edildiği ve qız talebesine baqdığı zaman asla cinsī hazz duymadığı haqqında- harem-ağası kolejlerinde ders veren saqalsız ve matrūş erkek hocaların, aslında erkek olmadığı haqqında keşfiyyāt- qız ve erkeklerin on iki yaşında birbirlerini istediklerinin yalan olduğu, bu hususda büyüklerimizin bir bildiğinin varlığı ve o sebeble evlenme yaşının on sekize yükseltildiği haqqında ilhāmāt

Tekālif-i şer’iyyeden sāqıt bir hastam bir gün, on bir- on iki yaşlarında kızla evlenen peyğamberin dīnine mensūb olmamağa qarār verdiğini söyledi. Cevāben, ‘abdu’l-Hakīm-i arvasī hazretlerinin bir cevābından mülhem,[1] “Sen dīnine inanmaya peyğambermi arıyorsun, üzerine binmeye eşekmi? Senin inanmayı düşündüğün peyğambere inanılıb inanılmayacağına, o peyğamberin evleneceği hanımın yaşına göremi qarār veriyorsun? Veyl senin ‘aqlına. Benim bildiğim, peyğambere inanıldıqdan sonra, kaç yaşında kızla evlenileceği ona sorulur, kaç derse uyulur. On sekiz yaş hudūduna uyan peyğambere inanırım, demekde bir ğarīblik yoqmu?” dedim. Hastam, bir qaç gün sonra tekrār geldiğinde İslāma geri döndüğünü, çünki hazret-i ‘āişe radyAllahu ‘anhanın evlendiği zemān on altı- on yedi yaşında olduğunu öğrendiğini söyledi.[2] “Ne gitdiğin gitmeye, ne de geldiğin gelmeye benziyor. O senin īmānına vesīle etdiğin rivāyet sahīh değil. Faqat tekrār Müslimān oldu isen xoş gelmişsin.” dedim.

Cem’iyyetin dīnsizleşdirilmesi/ secularisation[3] siyāsetini ta’qīb edenlerin, en ziyāde muvaffaq olduqları sāhaların başında “qadın mes’elesi”nin geldiğine; qadınların oquması, qadınların erkeklerle qarışıq oqullarda oquması, qadınların çıplaq tesettürle gezmesine müsāmaha, erkek-qız arqadaşa müsāmahā bahslerinde Müslimān qalabalığın tavrı şāhiddir. Bu husūslarla ‘alāqadār yazılan yazıların istatistiği tutulursa zann etmiyorum ki son senelerde “qadın ve erkeklerin oqullarda qarışıq oquması” ‘aleyhinde bir tek yazı yazılmış olsun. Bütün ğayret-i dīniyyemizi “qız çocuqlarımızı başları örtülü şekilde üniversiteye, hattā me’mūriyyete qadar, velev ki erkek çocuqlarla berāber oqutmaq īcāb etsin” istiqāmetine sarf etdikden ve bu cihādın devāmında –ahiri Cehennemin dibi de olsa- “haydi kızlar okula” kampanyaları ile büyük ecirlere nāil olduqdan sonra otobüslerde harem-selamlıq, qadınların ayrı oqullarda tedrīsāt görmesi, qadın-erkek berāber çalışmaması gibi “eski” mes’elelerden bahs edilmez oldu. Hoş-görü/boş-görü cihādı ile elde edilen muazzam nāiliyyetlerden sonra kerxāne bekcisinin “bizden”- “nemāz qılıp oruç tutanlardan” olmasını iftihār sebebi saymaqdan beter hālde dīnsizleşmenin kuluçkalığını yapan müesseseleri bizim işletmemizle iftihār eder olduq.

Laik-dīnsiz cebhe ‘uqelāsının ileri gelenleri, mühimm bir xusūsu farq etdiler: Qadın/erkek mes’elesinde qonuşacaq kimseler, şu üç ahvālin birinden hāli değiller: Ya qarıları/qocaları(1), ya qızları/oğulları(2), ya sevgilileri/cāriyeleri/muta nikahlıları(3) vardır. Kim bu qadın/erkek mes’elesi haqqında qonuşacaq olsa ‘aqlına bu üç ‘āidiyyetin biri veyā bir qaçı geliyor. Qarısının şu hāli, qızının bu hāli, cāriyesinin o ahvāli erkek-mücāhid-mütefekkīr-vāiz efendinin xitābına/rhetoric ve hattā tefekkürüne te’sīr ediyor. “Qadınlar şöyle örtünmeli” diyenin qarşısına –gūyā ahlāqlı olması talebine cevāben- “ya senin qarın, qızın?”. “İnsan evine sādıq olmalı” diyen erkek-mücāhid-mütefekkīr-vāiz efendiye, “ya felān cāriyeniz?”… “Qızlarla oğlanlar bir arada oqumamalı” diyen erkek-mücāhid-mütefekkīr-vāiz efendiye, “Ya felān efendinin oqulları? Hem senin qız da orada oqumuyormu?”… İnsānları söyledikleri ile etdikleri arasında yaqalayan Allahsız modernistler, “Yaşadığınız gibi düşünmeniz lāzım gelmezmi?” diyerek taarruz etdikleri zeman, erkek/qadın-mücāhid/mücāhide-mütefekkīr/mütefekkīre-vāiz/vāize efendi/hanımları, cevābında ‘āciz qalabildikleri bir suālle qarşı qarşıya bıraqıyorlar.

“Qızlarımızı/oğullarımızı oqutmayalımmı?” retorik suālinin, “evet oqutmalıyız” şeklinde olması gereken cevābının arqasından “başqa yer mi var? bāri mübārek felān keslerin oqulunda oqusunlar!” devāmının geleceğini bilmeyen yoq. Şapqa giymemek için türkiyeden hicret eden, “gavur olacaqlar” diye oğul/qızlarını oqula göndermeyen nesil rahmetli oldu. Yeni nesil mücāhidlerimizin, bacıları ile sosyalleşib qoqlaşmaları bir taqım fıqhī tanzīmi īcāb etdirmekle berāber, bu talebe cevāb verecek qoquşmuşluqda müesseselerin, ilāhiyyāt papazlarının mebzūlen mevcūd olduğunu biliyoruz. Mutacı şiī bozuğu muāmelelere rahmet oqutacaq rezīllikler, artıq fetvāya, fıqha, mezhebe lüzūm görmeyen modernist nesillerin tatbīqātında/practice ‘āşikār oldu. Vaqtiyle seyyid qutubdan mülhem hareket fıqhı/sayfa fıqhı diye sayıqladıqları tatbīqāt fıqhsızlıqla netīce buldu. Hareket fıqhı fıqhsızlığa, telfīq-i mezāhib mezhebsizliğe, ıslāhātcılıq dīnsizliğe, el-xāsıl modernizme qalb etdi, mecrāını tamāmladı.

Üstādın, “Üç katlı ahşap evin her katı ayrı alem!/Üst kat: Elinde tesbih, ağlıyor babaannem/ Orta kat: (Mavs)oynayan annem ve aşıkları/ Alt kat : Kızkardeşimin (tamtam)da çığlıkları./ Bir kurtlu peynir gibi ortasından kestiğim;/ Buyrun ve maktaından seyredin, işte evim!!!” dediği ev el-ān ters yüz olmuş hālde. “Tesbīh çeken babaanne, mavs oynayan anne, tamtamcı bacı” gitmiş, topluca hip-hop oynayan dede-babaanne-ana-baba-bacı-qardeş nesli gelmiş. Bu meqāle, hip-hopcu dede-babaanneden tesbīhli bacı-qardeş çıqarabilirmiyiz, suālinin cevābı etrāfında yazıldı. Qadın-erkek münāsebetleri haqqında mevcūd tefessüh, ancaq ileriye ma’tūf tedbīr alırsaq değişdirilebilir ve bunun kitlevi ma’nāda icrācıları muhtemelen hāl-i hāzırda qarıları-qocaları-ma’şūq-ma’şūqaları ile rezīllik yaşayan ve ileride tevbe edeceği farz edilen Müslimānlarla olacaq. Zibillikden gül bitecek İnşāAllah.

Qızlar ve oğlanların bāliğ olduqdan sonra biribirlerine qarşı cezb olacaqları vāqıāsını bilmeyen veyā bu hāli tecrūbe etmeyen Müslimān olduğunu zann etmiyorum. Bu en meşhūr sırr haqqında mütalaa sāhibi, Müslimān kız ve erkek çocuqlarının māruz qaldığı felaketi mevzu’ eden bir muharrīr xātırlıyormusunuz? Kız ve erkek çocuklarının daha doğrusu gençlerin/adolescent cinsī ihtiyāc ve temāyülleri haqqında ne tedbīrimiz var? Ateşin içine gir de yanma stratejisi ile kendimizimi qandırıyoruz? En sıhhātli kız ve oğlan, henüz idrāq edemediği emir ve yasaqlara ‘āilesinin qorqusu altında reāyet ediyormuş gibi davranan ve faqat insiyaqlarını/instinct bastıran/repression mıdır? Şer’an evlenmesine cevāz ve imkān bulunan bāliğ insānları biribirleri ile erkek-qız arqadaş çirkefi içinde bıraqmaya nasıl cevāz verilir? Sayısını bilemediğim qadar çoq örtülü anne-babanın “elbette qızımın/oğlumun qız-erkek arqadaşı olacaq” aydınlığında! kelām etmeye başladığının dehşetinden xabersizmiyiz? “Elbette qızımın/oğlumun qız-erkek arqadaşı olacaq, ama şuraya qadar” diye ‘aqıllarınca zīnā hudūdunu qızın bekāretinde veyā -taqvālı bir ‘āile iseler!- mübāşeret-i fāhişe veyā muqaddemelerinde ta’yīn eden zavallılar yaqında ekseriyyeti teşkīl etmek üzereler, belki de etdiler. Hālen en maqbūl alternatifimiz, taxrībāta ma’rūz qalmış örfün ‘avāmī tevfīqi/ adaptation sayılan; “oqusun, eli ekmek tutsun, askerliğini yapsın evlendiririz?”mi? Bu tefekkür ‘özürlü siyāsetle oqulların fuhuş yatağı hāline geldiğini qız ve oğlanların biribirleri ile çiftleşme ve mukaddemeleri ile rezīl hālde bulunduqlarından bīğānemiyiz? İstisnāsız hangi devlet oqulunu isterseniz gidin ve oqul çıqışında qapıda beş daqīqa Allah rızāsı için durun. An’anevī cem’iyyet-‘āilenin ne hāle geldiği haqqında bir fikriniz olur.

Qız ve erkeklerin mümkīn olan en erken zemānda, gerekirse on iki- on üç yaşlarında evlendirilmesi ile ‘alāqadār her türlü teşvīq ve tedbīrin alınmasından başqa çāremiz yoqdur. Bunun icrāsı için her türlü qānūnī tedbirin alınması yolunda siyāsī, ictimāī, ‘ilmī, idārī tedbīr alınmalıdır. Mevcūd ahlaksız sisteme göre, on iki- on üç yaşındaki çocuqların biribirleri ile evlenmeleri yasaqdır![4] “Allahın şeriatının mübāh qıldığını hangi Allahsız qānūn yasaqlarmış?” sorusu beklesin. Bunların qānununda on iki yaşındaki çocuqların biribirleri ile rızāları dāxilinde çiftleşmelerine bir māni olmadığını biliyormuydunuz? Bilmiyormuydunuz? Bu husūsda hīç bir cum’ā hutbesi dinlemedinizmi? Sigaranın haramlığı, ağaç dikmenin faydaları, 30 ağustosun zaferliği haqqlarında xutbeler dinlediniz, ama bu mevzu’da bir hutbe dinlemedinizmi? Qalemlerini sallayaraq riyā dağıtan islamist mütefekkīr bozuntularının, at quyruğu saçını sağa sola sallayan kibir yığını islamist entellerimizin bu mevzu’dan bahs etdiğini duydunuzmu? Felān filmdeki artistik içebakış haqqında bunların gevezeliklerine şāhid olmuşsunuzdur, faqat bahs etdiğimiz mevzu’ hutbelerde de bahs olunmadığına göre entellerin bahsine niye mevzu’ olsunki? Bu xusūslarda hīç meqāle oqudunuzmu? Yoqsa böyle bir mes’ele yoqdur da, benmi uyduruyorum?

“Bıraqın çocuqlar gençliğini yaşasın, bize yaşatmadılar onlar bāri yaşasın”mı diyeceksiniz? İslāmī ebediyyet telaqqīsinden cāhilāne, “gençlik bir daha gelmez”mi diyeceksiniz? Bu tefekkür sāhiblerinin neslinden gelenlerin ğayb etdiği vasatda toparlanmamız ancaq mevcūd şartlarda ta’qib edebileceğimiz bir İslāmī siyāsetle mümkīn. Bunun en mühimm bir umdesi, on iki belki daha evvelinde baliğ olmuş erkek ve qadınların ilk erkek/qız arqadaşlarının ilk qoca/qarıları olmasını te’mīn etmek olmalıdır. Mevcūd reqābet şartları dāhilinde bunun hārīcinde her türlü müdāhele, kifāyetsiz qalmağa mahkūmdur. Etrāfında çiftleşip qoqlaşan qız ve erkekleri gören Müslimān evlādının māruz qaldığı bu ağır imtihānı, “yere baqaraq geç” taqtikleri ile aşabileceğimizi zann etmek haqīqātden bīğānelikdir.

Baliğ olmuş erkek ve qadınların ilk erkek/qız arqadaşlarının ilk qoca/qarıları olması fikrine tevcīh edilebilecek en ma’qūl bir i’tirāz, bu nikāh sāhiblerinin henüz “rūhen kāfī olğunluqda olmadıqları”na, şāyet bu yaşda evlenirlerse biribirlerini kāfī tanımadıqları içün nikāhlarının devamlı olamayabileceğine dāir xusūslarda olabilir. An’anevī cem’iyyet nizāmının en mühimm bir unsūru olan, ‘āilevī münāsebetler sıqıntıda olsa da nikāhı olabildiğince sürdürmek gerekdiği haqqındaki düstūr, yaqında hükmsüz qalmaya doğru gidiyor.[5] On iki yaş gibi erken yaşda evlenenler için bu husūsda Şeriāt-ı Ğarrānın tecvīz buyurduğu şeklde müsāmaha gösterilmesi gerekdiği müzākere edilmeli. Bāliğ olmuş qız ve erkeklerin rūhen kāfī olğunlaşmadıqları ile ‘alāqadār saçmalığı biz Müslimānlar değil ğarblı psikoloğ, psikiyatr, huquqcular tekzīb etsin. ‘Acebā bir kimsenin olğunlaşdığına hangi düstūra izāfeten qarar veriyoruz? Nikāhın ma’nāsızlaşdığı, insanların ve homoseksüellerin bir arada yaşadığı, serbestce çiftleşib ayrıldıqları ğarbın, bu xusūslarda bize vereceği bir ‘aqıl yoqdur. Psikolojik bahānelere mürācaat eden yerli secularistlerin derdi, psikolojik yeterliliğe ulaşmış çocuklarımızın evlenmesimidir? Burada bahs edilenin aslā –tefessüh etmiş örfde evlenmek zann edilen- “resmī muāmele etmek” olmadığını bi’l-hāssa qayd etmek istiyorum. Nikāh/marriage, ancaq şer’ī bir aqid olmalı ve belediye muāmelesi/evlenmek/civil union ile devletin qaydiyyātına düşmek ayrı bir muāmele sayılmalı. Bu ta’bīrler, ğarbda yerli yerine oturmuş olduğu hālde türkiyyede, laisizmde muqallīdi olduğu fransada dahi görülmeyecek bir ğerābet eseri, dīnī ve resmī iki nikāh çeşidinden bahs edildiği, hattā bir taqım ilāhiyyāt papazlarının ve ‘ulemā-yı rusūmun yedikleri ekmeği haqq etdiklerini göstermek için bu ikisinin ‘aynı olduğu haqqında cāhilāne qonuşub yazdıqlarını biliyoruz.[6] Nikāh, birlikde yaşamaq… ne derseniz deyin, on iki yaşındaki insānların ğayrı-meşru’ çiftleşmeleri mes’elesi ne olacaq? Hall edilmesi gereken böyle bir mes’eleniz varmı?

Çocuk gelinler[7] yayğarası ile siyāsī cāhilleri aldatan, aile bakanlığının teşviki ile erkenden qız ve erkekleri evlendiren Müslimānları ta’cīz eden ahlāksızları şiddetle tel’īn etmeliyiz.[8] Allahın qānūnlarını çiğneyen ve kendi pis nefslerine istināden tahdīd qoyan, İslāmī huqūq içinde hareket eden Müslimānlara zulm eden bu kāfirleri tenqīd eden bir Müslimān muharrīr, vāiz, ‘ālim duydunuzmu? Modernizm dīni iktizāsınca, “çocuk gelin” yayğarası altında taarrūz etdikleri İslāmī ‘örfün muhāfazası ve intişārı için elimizden geleni yapmaq mecbūriyyetindeyiz.[9] Ğarbdaki cinsī fuhşiyyātın cem’iyyetlerini tehdīd etdiğine qanaat getiren dīn ve mezheblerin erken evlenmek husūsundaki neşriyyātı satır be satır tedqīq edilmelidir. Başımıza gelen cinsī serbestiyyet rezāletinin bedterini yaşayan ğarbdaki hristiyānların, erken evliliği yegāne çāre görmelerini tahlīl etmeliyiz.[10]

[1] Üstād Necīb Fāzıl, “Tanrı Kulundan Dinlediklerim”, İstanbul- 1409 (1989), 3.neşr; 14.s.; “Yolu irşād ediciden beklemiyorsun da, sen ona yol gösteriyorsun. Senin, sırtında dilediğin yolu aşmaya mahsus bir merkebe mi ihtiyacın var, bir rehbere mi?”

[2] Hazret-i ‘āişe radyAllahu ‘anhā, 6 yaşında evlenmiş ve RasūlUllah SallAllahu ‘aleyhi vesellemin evine 9 yaşında gitmişdi.; “Sahīhu’l-buxārī”, 5:58:234, 5:58:236, 7:62:64, 7:62:65, 7:62:88; “Sahīhu’l-müslim”, 8:3309, 8:3310, 8:3311, 41:4915; “Sünen-i ebū dāvūd”, 41:4917

[3] Rızā Nūr, “Hayat ve Hatıratım”, 1402 (1982); 2.c., 1041.s.; “Lāik kelimesinin ne olduğunu, dīnsizlik demek olacağını bizde bilecek hoca efendi yokdu. Zāten bu kelimede dinsizlik ma’nāsı yokdur.”

[4] Evlenme yaşının tahdīdi ile ‘alāqadār icmālī ma’lūmāt ve muhtelīf memleketlerdeki evlenme yaşı tahdidleri için: http://en.wikipedia.org/wiki/Marriageable_age

[5] Bu xusūsda memleketimizin en inqışāf etmiş beldesi olan g. izmirde boşanmaların memleketin geriye qalan qısmlarına nisbetle çoq daha yüksek olması haqqında mütalaa yürüten kimseler bunun “izmirlilerin gelişmişlik seviyesi ile ‘alāqadār olduğu” qanaatindeymiş! İzmirlileri denize dökmek bahis mevzuu değilse, memleketin geriye qalanının da yaqında muāsır medeniyyet seviyyesinde boşanma nisbetlerine nāil olacağını düşünebiliriz. (http://www.hthayat.com/kadinca-hayat/ask-mesk/iliski-rehberi/haber/1006741-izmirde-bosanma-orani-neden-daha-yuksek)

[6] “Marriage bears the traces of a religious imprint,” he said, often anathema in a country where secularism has long been treated as a sacred principle. “It’s really an ideological slant, saying, ‘No one is going to tell me what I have to do.’ ” http://www.nytimes.com/2010/12/16/world/europe/16france.html?pagewanted=all

[7] “National Geographics Türkiye” mecm., Cemāziye’l-Axir-1432 (Haziran 2011)

[8] http://www.hurriyet.com.tr/gundem/19728579.asp

[9] http://www.internethaber.com/atvnin-bu-dizisi-cok-konusulacak-372319h.htm

[10] Judith A.Hammond, “Review of Religious Research”, 2.’aded, Cemāziye-l-āhir 1414 (Qānūn-ı evvel 1993); 35.c., 117-133.s.; “Since Fundamentalist Protestant and Institutionalized Sect affiliations seem to produce more restrictive premarital sexual practices, these youth may be more strongly socialized to engage in the only appropriate sexual conduct via early marriage.”

(İntişârı: 16.08.2012)