NİMET-İ İSLÂM Ve TÜTÜNÜN HÜKMÜ

Merhûm Mehmed Zihni Efendi’nin Nîmet-i İslâm nâmındaki fıkıh kitâbının “Orucu İfsâd Edüb Hem Kazâyı Ve Hem Kefâreti İcâb Eyleyen Şeyler” bahsinin 3. Sahîfesinde “Me’kûlâtdan bir şey yemek” maddesinin 2. Hâşiyesinde şöyle yazıyor:

“Bunlar gerek tegaddî yâhud tefekküh (hoşlanma) tarîkıyla (yoluyla) olsun, gerek tedâvî tarîkıyla yenilmiş bulunsun. Tab-ı selîm (güzel yaratılış) ıslâh-ı beden (vücûdun ıslâhı) içün tenâvül-i devâyı dahî dâî olmağla (gıdalı şeyleri alıp yemeyi dahî istediğinden), hâl-i savmda (oruçluyken) zecr (yasak) meşrû’ (şer’î emir) olmuşdur. Tegaddînin (gıdâlanmanın) ma’nâsında ihtilâf etdiler. Kimi dedi ki tagaddî: Tab’ın bir şey’e meyl edüb, şehvet-i bâtın, anınla münkazî olmakdır. Ve kimi dedi ki, tegaddî: Nef-i salâh-ı bedene (vücûdun salâh ve menfaatına) âid olan şey’i tenâvül etmekdir (alıp yemekdir.) Semere-i hılâf, çıkan çiğnentiyi iâdede zâhirdir ki evvelki kavle göre, ona kefâret lâzım olmayıp, ikinci kavle göre lâzım olur. Doğrusu evvelki kavildir. Nice şeyler vardır ki salâh-ı bedene (vücûdun menfaatına) âid olmak şöyle dursun, harâb-ı bedeni müntic (netîce veren) iken iştiha olunuyor. Ve binâenaleyh kefâret lâzım gelir. TÜTÜN İÇMEK gibi. Esrâr içmek ve afyon yutmak dahî bu nev’i müfsidât-ı savmdan (orucu bozanlardan) ve CÜMLESİ MUHARREMÂTDANDIR (hepsi de haram olan şeylerdendir.) –Dürr-i Muhtâr’ın kitâbü’l-eşibesine bakınız.”

[Nimet-i İslâm, Mehmed Zihni Efendi, 1398 İstanbul tab’ı / Sh. 934]