BÜTÜN MÜ’MİNLER BİR KİŞİ GİBİDİR…

“Bütün mü’minler bir kişi gibidirler, birinin başı ağıracak olsa hepsinin başı ağırmış olur ve birinin gözü rahatsızlığından şikâyette bulunsa hepsinin gözleri şikâyette bulunur.”

İzâh: Demek ki, müslümânların hey’et-i umûmiyesi, bir mânevî şahsiyet mesâbesindedir. Artık bu mânevî şahsiyetin herhangi bir uzvuna, bir unsuruna bir rahatsızlık ârız olursa diğer uzuvlarının, unsurlarının da rahatları, huzurları münselif olmaz mı?

Öyle ise İslâm zümrelerinden herhangi birinin hukûkuna, hayâtına vukû’ bulacak bir tecâvüzden bütün müslümânların müteessir, müteheyyic olmaları lâzım gelir. Asıl İslâm kardeşliği bu sûretle tecellî eder. İşte bugün cihânın her tarafında bulunan milyonlarca müslümânlar dahî mes’ûd bir hayâta, müstakil birer idâreye nâil olmak isterlerse aralarındaki dîn râbıtasından bi hakkın istifâde ederek ilmen, fikren, iktisâden ittihâda çalışmalıdırlar. Böyle bir ittihâd zarûrîdir. Zaten dîn-i İslâm, böyle bir ittihâdı te’mîn edecek esâsları vâz’etmiştir. Elverir ki müslümânlar bu esâslardan istifâde yollarını bilsinler.