KUR’ÂN-I KERÎM VE DUÂNIN FAZÎLETİ

“Nâsın en ziyâde âbidi, Kur’ân-ı Kerîm’i çok kırâat edendir, ibâdetin en fazîletlisi de duâdır. Cenâb-ı Hakk’a niyâz ve münâcâtta bulunmaktır.”

(Câmiu’s-Sağîr)

Îzâh: Ma’lûmdur ki, Kur’ân-ı Azîm, bütün beşeriyetin rehber-i necâtı olan bir kitab-ı ilâhîdir. Beşeriyetin ebedî selâmet ve saâdeti bu kudsî kitabın hükümlerine, tavsiyelerine riâyet etmekle kâimdir. Binâenaleyh bu mübârek kitabı okumaya devâm edenler, en âbid, zâhid zâtlardan sayılmağa lâyıktırlar.

Duâya gelince bu da güzel bir i’tikâdın bir muhassalasıdır. Çünki kemâl-i îmân ile duâ eden bir zât, Cenâb-ı Hakk’ın varlığını, birliğini bilmiş, haddi zâtında ondan başka mu’tî ve mâni’ bulunmadığına kâni’ bulunmuştur. Artık böyle güzel bir i’tikâd sâhibinin meşrû’, samîmi bir sûrette yapacağı bir duânın, bir niyâz ve münâcâtın en fazîletli ibâdetlerden olduğuna şübhe yoktur.

Şimdi bizler de Hakk Teâlâ Hazretlerinin kıblegâh-ı icâbetine teveccüh ederek niyâz ve istirhâm eyleriz ki, biz Müslümânları her zaman güzel in’ikâdtan, güzel ibâdetlerden, güzel dînî bir terbiyeden aslâ mahrûm bırakmasın, bütün İslâm âlemini dâimâ i’tilâya, dâimâ nezîh bir hayâta mazhar buyursun âmîn, bihürmeti seyyidilmürselîn.

[500 HADİSİ ŞERİF, ÖMER NASÛHİ BİLMEN, 1. Hadîs-i Şerîf, Sh;5]